Büyücü dünyasıyla ve özellikle de Hogwarts’la ilgili en ilgi çekici ayrıntılardan biri konuşan ve hatta bazen hareket edip mekan değiştiren resimlerdir hiç şüphesiz. Bazen suçluların yakalanmasına yardım eden, bazen koruyucu görevi üstlenen ve bazen de sadece yaygara çıkarmaktan hoşlanan bu enteresan “sanat eserlerinin” sırlarını gelin hep birlikte keşfedelim!
Hogwarts’da bulunan portreler hepimizin bildiği gibi konuşma ve tablodan tabloya hareket edebilme kabiliyetine sahiptirler. Resmedildikleri kişi gibi davranırlar. Fakat kendilerine bakan kişilerle ne derecede etkileşime geçecekleri ressamın yeteneğine değil, resmedilen büyücü ya da cadının gücüne bağlıdır.
Sihirli bir portre çizilirken büyücü ya da cadı olan sanatçı doğal olarak resmin gerektiği gibi hareket edebilmesi için büyü kullanır. Portre gerçek hayatta resmedilen kişinin bazı favori sözlerini kullanabilir ve genel tavrını kopyalayabilir. Bu nedenle Sir Codagan’ın portresi onu çizmek zorunda kalan zavallı ressamın çizilecek özne hakkında vardığı kanı doğrultusunda insanlara sürekli meydan okur, atından düşer ve epeyce dengesiz davranır. Şişman Hanım’ın portresi ise yaşayan hali öldükten çok sonra bile iyi yemeğe olan aşkıyla kendini şımartmaya, içmeye ve güvenliği sağlamaya devam etmiştir.
Yine de, bu portrelerin hiçbiri hayatları hakkında daha karmaşık konularda derin sohbetler edebilecek kapasiteye sahip değillerdir: gerçek anlamıyla da metaforik olarak da iki boyutludurlar. Yaşayan hallerini sadece ressamın bakış açısı üzerinden temsil edebilirler.
Bazı sihirli portreler ise yaşayanların dünyasıyla daha fazla etkileşim halindedir. Geleneksel olarak, Hogwarts müdürleri ve müdireleri portrelerini ölümlerinden önce çizdirirler. Portre tamamlandığında onu kilit altında tutarlar ve sık sık ziyaret ederek nasıl tam olarak kendileri gibi davranacaklarını öğretip, gelecekteki mirasçılarına belki de yüzyıllar boyunca iletilmeye devam edilecek önemli bilgileri aktarabilmek için bazı anılarını portreleriyle paylaşırlar.
Bazı müdür ve müdirelerin portrelerinde bulunan derinlemesine anlayış ve iç görü yeteneği, odanın bir sonraki sahibi ve bir ziyaretçi geldiğinde portrelerin uyuyor görünüşünün gerçek olmadığını fark eden birkaç öğrenci dışında herkes için gizli kaldı.
