J.K. Rowling’in Kaleminden serimize, Harry Potter evrenindeki ölçü birimleri hakkında keyifli bir yazıyla devam ediyoruz!
İngiliz cadı ve büyücüler elektrik yahut bilgisayarları kullanmadıkları gibi, ölçü birimlerine de asla başvurmadılar. Onlar Muggle hükumetinin kanunlarıyla yönetilmiyorlardı, bu sebeple 1965’te Ölçü Kanunu ortaya çıktığında (metrik ölçülere geçişle ilgili bir kanun) cadı ve büyücüler onu bariz bir şekilde göz ardı ettiler.
Cadı ve büyücüler yorucu hesaplama yöntemlerine karşı hiçbir zaman istekli olmadılar, zira ne de olsa büyü yapabiliyorlardı ve ağırlığı ons, pound ve taşlarla, metreyi inç, fit ve millerle ölçmekte yahut ödemeyi Knut, Sickle ve Galleon’larla yapmakta hiçbir sorun görmediler.
Harry Potter ve Felsefe Taşı’nın müsveddesinin İngiltere’de yayımlanmaya uygun görüldüğü o ilk zamanda, kopya editörü tüm ağırlık ve ölçü birimlerini metrikleştirmem konusunda bana tavsiye verdi çünkü yayımcının alışılagelmiş prensibi buydu. Değişime izin vermeyi reddettim, çünkü yukarıda belirtilen sebepler yüzünden bu tavsiyede zerre kadar mantık yoktu. Dolayısıyla bu durum, yazarın politik görüşüyle ilgili bir tavır olarak algılanmasa iyi olur. Ben bir Avrupa karşıtı değilim, tam aksine, ben tüm benliğimle Avrupa’nın bir parçası olan İngiltere’ye aidim ve bir tarafım da Fransız. Imperial’den (eski İngiliz ölçü birimi) çok daha mantıklı olan ve pişirmeyi kesinlikle diğerine göre daha çok kolaylaştıran (!) metrik sisteme asla karşı değilim. Ancak yine de eski sistemi daha resmedilesi, daha ilginç ve bu nedenle tanımladığım topluma daha uyumlu buldum.
Kitaplarda eski ölçü birimi olan “Imperial Sistem”i kullanmak beklenmedik bir sonuç verdi, İngiliz Ağırlık ve Ölçüler Topluluğu’na katılmak için davet aldım. Britanya’nın metrik sistemi kullanmaması gerektiğine ilişkin düşüncelere katılmıyordum (zira bu topluluğun çoğu üyesi bu düşüncedeydi). Davetiyeyi çöpe atmak üzereydim, ancak aniden gelen bir düşünceyle donup kaldım ve fikrimi değiştirdim. Farkındayım, az sonra söyleyeceğim şeyler karakterim hakkında pek de matah şeyleri açığa vurmayacak ancak bir aydınlanma sonucu fark ettim ki topluluğa katılmam kız kardeşim Di’yi öfkeden deliye döndürürdü. Di asla kızdığındaki kadar komik görünemez, Di’nin nice kişisel gıcıklıklarından biri de eski sistemin hatırına eski kafalılıkla bağlılık duyuyor olması. Ya da başka bir deyişle: “İngiliz işi bu ve hiçbir yabancı bana ölçü sistemimi eleştiremez!”
Üyeliğim basına yansıdığında kardeşim muazzam bir öfke nöbeti geçirdi. Öyle gülüyordum ki gülmekten ona bunun aslında sadece onu kızdırmak için yaptığım bir şey olduğunu söyleyemiyordum bile. Bunu söylemem ise onu neredeyse şirazeden çıkardı ve durum daha da komikleşti. Açık söylemek gerekirse, başka hiç kimsenin bir posta pulu parası karşılığı bu kadar eğlenmediğine eminim.