Muggle dünyasında, hayaletler genellikle kötü niyetli, kötülük yapma amacıyla sorun yaratan ruhlar olarak resmedilir. Ancak Harry Potter’ın sihir dünyasında, özellikle de Hogwarts Şatosu’nda, hayaletler öğrencilere yardım eli uzatmaya eğilimliler. İşte o pek “yardımsever” 6 an!
Hayaletler dendiğinde çoğumuzda bir ürperti olsa da Harry Potter dünyasındaki hayaletlerle tanışmak belki de bu ürpertiyi büyük ölçüde sempatiye çevirmiş olabilir. Elbette Kanlı Baron hariç. O hâlâ büyücüler ve cadılar için bile en ürpertici hayalet olmaya devam ediyor. Bu beyaz, saydam, havada süzülen ve duvarların içinden geçen oluşumlara biraz daha yakından bakıp onların ana karakterlere nasıl yardım eli uzattığını hatırlamak isterseniz sizi çevirimizi okumaya davet ediyoruz.
“’Harry! Harry! İşe yaradı mı?’ Neredeyse Kafasız Nick bir sınıfın içine süzülerek girdi. Şeffaf siluetinin arkasında, Harry, oldukça yüksek bir yerden atılmış gibi görünen siyah ve altın rengi bir dolabın enkazını görebiliyordu. ‘Onu doğrudan Filch’in ofisine atması için Peeves’i ikna ettim’, dedi Nick hevesle. ‘Bunun onun dikkatini dağıtacağını düşündüm-‘ ‘Sen miydin?’ dedi Harry minnetle. ‘Evet, işe yaradı, hatta ceza bile almadım. Teşekkürler, Nick!’”
“… Komik bir şeyler söylediler. Başka bir dilde, sanırım. Neyse, beni asıl şaşırtan konuşanın bir erkek çocuk olmasıydı. Bu nedenle kapının kilidini açtım, ona gidip kendi tuvaletlerini kullanmasını söyleyecektim, ve sonra-‘ Myrtle, önemli bir şey söylemenin hazırlığında şişindi, yüzü parlıyordu, ‘Öldüm.’ ‘Nasıl?’ dedi Harry. ‘Hiçbir fikrim yok,’ dedi Myrtle hülyalı bir tonla. ‘Sadece, bir çift kocaman sarı göz gördüğümü hatırlıyorum. Bütün vücudum taş kesildi, ve sonra uzaklara süzülüyordum…’ Sersem sersem Harry’ye baktı. ‘Ve sonra, geri geldim. Olive Hornby’e musallat olmaya kararlıydım, anlarsın ya. Ah, gözlüklerime güldüğü için oldukça pişman oldu.’ ‘Gözleri tam olarak nerede gördün?’ dedi Harry. ‘Şuralarda bir yerde,’ dedi Myrtle, tuvaletinin önündeki lavaboyu hayal meyal işaret ederken.”
“Profesör Umbridge, Hogwarts’ı dönemin son gününden bir gün önce terk etti. Görünüşe göre, Hastane Kanadı’nı akşam yemeği saatinde terk ederek fark edilmeden ayrılabilmeyi ummuştu, ancak Peeves ile karşılaşması neticesinde, Peeves, tıpkı Fred’in tembih ettiği gibi bu son şansını ona sırayla yürüme bastonu ve içi tebeşir dolu bir çorapla vurarak kullandı. Pek çok öğrenci, onu izlemek işçin Giriş Salonu’na koştururken Bina Başkanları onları yarım ağızla engellemeye çalıştı. Aslında, Profesör McGonagall, birkaç gönülsüz sitemin ardından öğretmenler masasındaki yerine tekrar çökerken, açık açık, Umbridge’in bu neşeli uğurlamasına katılamadığı için üzgün olduğunu ancak Peeves’in yürüme bastonunu ödünç aldığını söylediği duyuldu.”
“’Peki… peki diadem?’ ‘Baron’un ormandan bana doğru sarsakça geldiği duyduğumda sakladığım yerde kaldı. Bir ağacın oyuğunun içine gizlendi.’ ‘Bir ağacın oyuğu mu?’ diye tekrar etti Harry. ‘Hangi ağaç? Neredeydi?’ ‘Arnavutluk’ta bir ormanda. Annemin bana ulaşamayacağını düşündüğüm tenha bir yerdi.’ ‘Arnavutluk,’ diye tekrarladı Harry. Kafa karışıklığının ardından farkındalık mucizevi bir şekilde yayılıyordu, artık onun Dumbledore ve Flitwick’i reddetmesine rağmen kendisine neden bunları söylediğini anlayabiliyordu. ‘Bu hikayeyi daha önce de birine anlattın, değil mi? Bir başka öğrenciye?’ Gözlerini kapatarak başıyla onayladı. ‘Onun… dalkavukluk ettiğine dair…hiçbir… fikrim… yoktu. Anlıyormuş gibi… acımı paylaşıyormuş gibi… görünüyordu.’ Evet diye düşündü Harry, Tom Riddle, Helena Ravenclaw’ın üzerinde çok az hakkı olduğu olağanüstü objelere sahip olmak istemesini kesinlikle anlamış olmalıydı. ‘Pekala, sen Riddle’ın ağzından bilgi aldığı ilk kişi değilsin,’ diye homurdandı Harry. ‘İstediği zaman oldukça etkileyici olabiliyor…’”
“’Ah… görüyorum… ’ dedi Myrtle, suratsız bir şekilde burnunu sokarken. ‘Pekala…her neyse…ben olsam yumurtayı bir de suda denerdim. Cedric Diggory öyle yaptı.’ ‘Onu da mı dikizliyordun?’ dedi Harry öfkeyle. ‘Ne yapıyorsun, akşamları buraya gizlice gelip Sınıf Başkanlarının banyo yapmasını mı gözetliyorsun?’ ‘Bazen,’ dedi Myrtle, oldukça sinsi bir ifadeyle. ‘Ancak daha önce hiçbirinin yanına gelip konuşmamıştım.’ ‘Onur duydum,’ dedi Harry karanlık bir ifadeyle. ‘Gözlerini kapalı tut!’ Gidip yumurtayı almak için kendisinin havuzdan dışarı atıp vücuduna sıkıca bir havlu dolamadan önce Myrtle’ın gözlüklerinin tamamen kapalı olduğundan emin oldu. Tekrar suya döndüğünde, Myrtle parmaklarının arasından bakıyordu, ‘Hadi o zaman,…onu suyun altında aç!’”
“Harry, Ron ve Hermione çarpışmak için aynı anda asalarını kaldırdı, ancak düello yapanlar o kadar hızlı hareket edip savruluyorlardı ki, lanetlerinin kendi taraflarından birini vurması oldukça olası olurdu. Her an harekete geçecek şekilde desteğe hazır dikilirlerken, yüksek bir ‘Vınnnnnnnnnnn!’ sesi geldi ve yukarı baktıklarında Harry Peeves’in Ölüm Yiyenler’in üzerine salto yaparak onlara Kılçırpı tohumları attığını ve kafalarının aniden şişman kurtlara benzeyen, solucan gibi kıvrılan yeşil yumruların içine çekildiğini gördü.”
Peki bu anlar dışında sizin aklınıza kazınan Hogwarts hayaleti sahneleri var mı? Haydi, yorumlarda buluşalım!
Kaynak: Wizarding World
Yorumlara bak
ben şahsen peeves iyilerin yanında savaşır mı diye düşünmüştüm ama muzip eşek şakaları da yapsa iyi bir insan (yada hortlak)
Peeves sisman kadının yerini söylediği an
Ölüm yiyenlerin de bilmeden ise, yaradıkları söylemişsiniz örnegin belanın bilmeden hortkuluk un yerini söylediği anlar gibi