Hortkuluk Avcısı 10 Yaşında!

Bu yazıya nasıl başlayacağımı bir türlü kestiremedim. Sonuçta yaklaşık dört yıldır ciddi bir aktiflik göstermemiş bir oluşumdan bahsedeceğim. Bunca yılda adını unutanlar, evine yeni internet bağlatanlar, Harry Potter ile daha yeni tanışanlar oldu. Hatırlanmaması ve hatta hiç duyulmamış olması bile gayet olası.

Ama o sırada ben söze, “Hortkuluk Avcısı yaşasaydı bugün 10 yaşında olacaktı!” diye başlamayı düşünüyordum. 28 Ocak 2006’da başlayıp bir çığ gibi yedi senede Türkiye’de Harry Potter adına harika işler çıkartan bir canavar bu. Hatırlayanlar bilir, ben uzun uzun yaptıklarımızdan bahsetmeyeceğim.

Sonra söze, yaşasaydı bugün 10 yaşında olacaktı, diye başlasaydım pişman olacağımı fark ettim. Çünkü, on yıldır biz zaten sayfaların bittiği yerdeydik diye dramatik kelimelerin arkasına saklanmak da istemiyorum.

Yine de bu şeyin sonlanmadığını, pek çok insanın bir yerlerde derinden de olsa hissettiğini düşünüyorum. Buna, geçtiğimiz aralık ayında tesadüf ettiğim üç-beş kişilik bir nostalji grubunun, birkaç dokunuşla üç saat içinde iki yüzü aşkın üyeye ulaştığı an bir kez daha şahit oldum. Ortalığı bir zaman yolculuğu karnavalına çevirip 2006’dan günümüze bütün kuşakları tek pencerede gösterebilen devasa bir mucizeydi bu. Türkiye’de bu hızda uyanıp, “Orada ben de vardım!” diyerek ayağa kalkabilecek pek fazla sivil toplum örgütü saymak da mümkün değil.

Bu bir hareket. Bir alışkanlık. Bir terbiye. Bir zaman makinesi. Bir okul. Ev.

Bir alan adına ihtiyacımız yok. Beraber olabildiğimiz her mecrada, hatırlanan sözler orayı evimiz kılıyor zaten. 2011’de altıncı yıla başlarken, “İsimler değişir, isimler her zaman değişir,” demiştim.

İsimlerin gerçekten önemi yok.

Burada yalnızca sözler ve hatıralar var. Hortkuluk Avcısı, sadece sayfaların bittiği yerde değil. Neden olduğu sayısız dostluk, sevgi ve aşkta.

Ve iyi ki var.
Onur Selamet