Bilim ya da Büyü? Birleşik Krallık’tan Bilim İnsanları Harry Potter Büyülerinin Gerçekliğini Test Etti

20110714_harrypotterbests-harryflippers.nocrop.w670.h250

Leicester Üniversitesi öğrencileri, tüketen kişide solungaçların çıkmasını sağlayan Galsamotu’nun ve kemikleri büyütüp onaran İske-Büy’ün gerçekliğini ölçtüler.

Galsamotu – Solungaçlarla Boğulmak? ve İske-Büy’ün Ardındaki Büyü isimli, Disiplinlerarası Bilim Konuları Gazetesi’nde yayınlanan bu makalelerde Leicester Üniversitesi öğrencileri, J.K. Rowling’in genç büyücüsü tarafından kullanılan iki büyüyü analiz ettiler ve işe yaramaları için gerçekten de büyüye ihtiyaç duyduklarına karar verdiler.

Harry Potter’ın Ateş Kadehi kitabında Kara Göl’ün altında yüzmesi gerektiğinde kullandığı Galsamotu, doğa bilimleri öğrencileri Rowan Reynolds ve Chris Ringrose tarafından araştırıldı. Romanın film adaptasyonundaki Harry’nin solungaçlarının boyutuna bakıp alanı yaklaşık 60 cm2  olarak ölçtüler. Ardından Kara Göl’ün oksijen oranını ve yüzmek için gereken maksimum oksijen miktarını ölçtüler. Bu ölçümlerden sonra 14 yaşındaki ortalama bir oğlanın suyun altında geçirdiği her dakika için %100 verimle 443 litre suyu işlemden geçirmesi gerektiğini, bir başka deyişle suyun 2.46 m/s hızla akması gerektiğini buldular.

“Eğer Harry suda sadece solunum yollarının gücünden faydalanarak solungaçlarını kullanacaksa bu hız çok fazla. Normal nefes alma hızı 1.30 m/s olarak kaydedilmiş; 2.46 m/s normal hava akış hızının neredeyse iki katı, yani Harry’nin solungaçları bir işe yaramıyor!”

Filmde Harry sık sık ağzı kapalı olarak görünüyor ki bu balıkların solungaçlarını kullanırken yaptığı bir şey değildir,” diye de ekliyorlar.

“Eğer Harry ağzını açıp suyun boğazından solungaçlarına doğru akmasına izin verseydi, suyun altında nefes alması olası olabilirdi. Ancak bunu yapmadan hayatta kalmasına yetecek miktarda oksijeni elde etmesi tamamen imkansız.”

skelegrow

Bu sırada İske-Büy ise Harry,  Sırlar Odası kitabında bir Quiddtich maçı esnasında kolu kırıldıktan sonra kullanılmıştı. İkinci makalede, öğrenciler Leah Ashley, Chris Ringrose ve Robbie Roe, Harry’nin kemiklerinin kırılmasından hemen sonra Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmeni Gilderoy Lockhart‘ın kemikleri yok etmesini sabah saat 11.13, hemşire Madam Pomfrey’in İske-Büy’ü kullanmasını ise yaklaşık 11.50 olarak yazmışlar. Harry 24 saat içinde iyileşti ve öğrenciler kemiklerin yeniden büyüme hızını doğal yollardan yenilenen bir kemiğe göre 90 kat daha hızlı olduğunu hesapladılar.

Kemiklerin büyümesi için gerekli olan enerjiyi hesapladıklarında en azından 133050 kcal ve 6443 W’lık güce ihtiyaçları olduğunu buldular. Yani İske-Büy’ün, bu kadar büyük miktarda enerjiyi sağlayıp bunu kısa bir zaman aralığında uygulamasına olanak sağlayacak açıklanamayan sihirli bileşenleri olması gerektiğine karar verdiler.

Sonuç olarak Potter‘ın büyülü dünyasında bilim, pek de olumlu sonuçlar vermiyor gibi. Siz ne dersiniz?

lockhart-harry-bone

5 Yorum

Bir Yorum Ekle

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir